ถ้าอยากรู้ว่า...สายลมอ่อนโยนแค่ไหน
เพียงมองกิ่งไม้ไหวตามแรงลม
บางครั้ง...เธอจะเห็นกิ่งไม้หยอกล้อสายลมสนุกสนาน
ถ้าอยากรู้ว่า...ดอกไม้อ่อนหวานเพียงไร
เพียงมองผีเสื้อปีกสวยเกาะกลีบบาง
บางที...เธอจะได้ยินเสียงผีเสื้อทักทายกับดอกไม้
ถ้าอยากรู้ว่า...น้ำค้างยามเช้าสดชื่นเพียงใด
เพียงมองหยดใสแต้มใบเขียว
บางครั้ง...เธอจะเห็นว่ามีสายรุ้งซ่อนอยู่ในน้ำค้าง
ถ้าอยากรู้ว่า...ท้องฟ้าขี้เล่นแค่ไหน
เพียงลองจ้องตากับปุยเมฆในวันฟ้าใส มีสายลมอ่อน
บางที...เธออาจเห็นท้องฟ้ากำลังเล่านิทานก้อนเมฆ
ถ้าอยากเห็นความงดงามยามเย็น
เพียงมองดอกหญ้าล้อแสงตะวันสีอ่อน
แล้วเธอจะรับรู้ได้ถึงความอบอุ่นของดวงตะวัน
ถ้าอยากรู้ว่าโลกใบนี้สวยแค่ไหน
เพียงลองมองสีสันที่ธรรมชาติแต่งแต้ม
ถ้าอยากได้ยินเสียงหัวใจของตัวเอง
เพียงลองฟังเสียงของธรรมชาติ
ทุกชีวิตพึ่งพา
อยู่เคียงข้าง...เป็นเพื่อนกัน
เรียบง่าย สงบ งดงาม
แม้เพียงดอกหญ้า
ก็มีความงาม...และคุณค่า
ให้ผีเสื้อตัวเล็กได้ชื่นชม
จากแสงก่อเกิดเป็นเงา
ทอดตามทางดวงตะวัน
เปลี่ยนแปลง...ไม่หยุดนิ่ง
เหมือนชีวิต...ที่เปลี่ยนตามช่วงเวลา
การเปลี่ยนแปลง...คือ ธรรมชาติ
สัจธรรม...ธรรมชาติ
เพียงมีเวลาให้ตัวเอง
ฟังเสียง นกร้อง สายลม สายน้ำ
มองท้องฟ้า ใบหญ้า ดอกไม้
แล้วเธอจะได้ยินเสียงหัวใจกำลังร้องเพลง
เพียงใช้ใจมอง
เธอจะพบว่าในความเรียบง่ายของธรรมชาตินั้น
ช่างมหัศจรรย์เกินกว่าที่เราจะคาดถึง
และเราเองเป็นเพียงเศษเสี้ยวหนึ่งของธรรมชาติ
ถ้าเราเข้าใจธรรมชาติของการเปลี่ยนแปลง
หัวใจของเราจะมีอิสระโบยบินจากการยึดติด
เพียงเข้าใจว่าความต้องการพื้นฐานของชีวิตคืออะไร
เธออาจพบว่า...อะไรที่มากเกิน
แล้วเธอจะพบว่า
ความสุขที่เรากำลังไขว่คว้า
มันอาจไม่ได้อยู่ไกลเกินจะได้มา...อย่างที่เราคิด
เพราะบางที...ความสุขก็อยู่ตรงหน้าเรามานานแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น