สังสรรค์ 40 ปี คณะบัญชีจุุฬา 33
Shi 33 party
"ขอบคุณปีงูใหญ่ใจดี"
"มีแต่ให้..ไม่เอาเปรียบ..ไม่เหยียบเพื่อน"
1-12-12
นี่คือ concept ของงานวันนี้ ที่พลอยโพยมเพิ่งกลับมาในวันนี้ ดูออกจะเป็นเรื่องส่วนตัวที่มาเขียนบทความเรื่องนี้บน blog ของวันวานของบางกรูด
แต่แท้ที่จริงแล้ว "วันวานของบางกรูด " ที่ก่อเกิดเป็นหนังสือบทกลอน รวมทั้ง Blog วันวานของบางกรูดในวันนี้ ก็เกิดขึ้นได้เพราะเมื่อ 40 ปี ที่แล้วเช่นกัน เมื่อครั้งพลอยโพยมจากบ้านเกิดตำบลบางกรูด เข้าสู่ "รั้วจามจุรีสีชมพู" ลงเรือใบสีฟ้ากับเพื่อน ๆ อีก ห้าร้อยคนเศษนิดหน่อย
จวบจนวันนี้ มีเพื่อน ๆ ที่ลาลับล่วงหน้าไปสู่ชาติภพอื่น ก่อนเพื่อนร่วมรุ่น สามสิบกว่าคนแล้ว และทำให้หวนระลึกถึงพระวาจาสุดท้ายของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าว่า
หันทะทานิ ภิกขะเว อามันตะยามิ โว,
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บัดนี้, เราขอเตือนท่านทั้งหลายว่า,
วะยะธัมมา สังขารา,
สังขารทั้งหลาย มีความเสื่อมไปเป็นธรรมดา,
อัปปะมาเทนะ สัมปาเทถะ,
ท่านทั้งหลาย จงทำความไม่ประมาทให้ถึงพร้อมเถิด,
อะยัง ตะถาคะตัสสะ ปัจฉิมา วาจา,
นี้เป็นพระวาจามีในครั้งสุดท้ายของพระตถาคตเจ้า
และในหลาย ๆ ปีมานี้ พวกเพื่อน ได้ไปร่วมทำบุญให้กับเพื่อน ๆ ที่ล่วงเลยลับหายไม่กรายกลับคืน ที่ โรงพยาบาลสงฆ์ มีกำหนดแน่นอนประมาณวันเสาร์แรกของเดือนสิงหาคมได้เงินร่วมทำบูญในแต่ละปีมากโขอยู่ เช่น ในปีที่แล้วได้มา แปดหมื่นกว่าบาทจากการไปร่วมงาน ห้าสิบกว่าคน โดยมีเพื่อน ๆ ที่ไม่ได้มาร่วมอีกยี่สิบกว่าคนฝากเงินมาร่วมทำบุญ ในแต่ละปีจะบริจาคเงินทั้งหมดที่ใด้มาไปแต่ละปี หลังจากหักจ่ายที่โรงพยาบาลสงฆ์แล้ว โดยกระจายไปในที่หลาย ๆ แห่งตามเสียงโหวต ปีนี้พลอยโพยมป่วยเลยไม่ได้ไป แต่พอปลายปีก็ได้รับเมล์ให้ไปร่วมสังสรรค์ "40 ปี บัญชีจุฬารุ่น 33" และให้ทุกคนถือของขวัญไปจับสลากราคาห้าร้อยบาท คนละ 1 ชิ้น
พลอยโพยมต้องใช้คำว่า "ดั้นด้นไปร่วมงาน" เพราะมีอุบัติเหตุถูกรถสิบแปดล้อเฉี่ยวเมื่อเดือนกันยายน ปีนี้ จนต้องใช้คำว่า "เกือบมอดม้วยมรณา" แต่รอดมาโดยปาฎิหาริย์โดยไม่บาดเจ็บทางกาย แต่จิตใจย่ำแย่ ไม่กล้าขับรถ คราวนี้ก็นั่งรถตู้โดยสารเข้ากรุงเทพ ฯ แล้วเรียกรถแท็กซี่ ต้องโบกเรียกถึงห้าคันเพื่อจะไปโรงแรมมณเฑียร ริเวอร์ไซด์ ที่ถนนพระรามสาม สี่คันแรกสั่นหน้าว่า ไปไม่ถูกครับ ส่วนรถคันที่ตัดสินใจขึ้นนั่งต้องโทรศัพท์ถาม ใบเตย ลูกสาวให้บอกทางคนขับคร่าว ๆ พลอยโพยมเข้าข่ายกระเซอะกระเซิงไปงาน
ไปถึงงานห้องวิมานทิพย์ ก็สะดุดตากับตัวอักษรบอกกล่าวเล่างานดัง 4 บรรทัดบนของบทความนี้
งานสนุกสนานอาหารอร่อย เม้าท์แตกแลกเสียงเซ็งแซ่สู่กัน
เมื่อเริ่มรายการบนเวที ก็ต้องเปิดงานด้วย เพลง "น้ำใจน้องพี่สีชมพู" ตามมาอีกหลายเพลงเป็นทิวแถว ด้วยนักร้องทุกคนในงานแล้วต่อด้วยมีรายการให้ แต่ละแผนกของคณะขึ้นร้องเพลงแผนกละ 5-7 เพลง ส่วนใหญ่ก็ขึ้นร้องหมู่ เมดเลย์กันเลยทีเดียว เด็ก ๆ รุ่นลูก ๆ มาได้ยินคงขำ ที่บรรดา แม่ ๆ พ่อ ๆ ป้า ๆ ลุง ๆ ทุกกลุ่ม ร้องเพลงไสตล์เดียวกันที่พวกเขาไม่ค่อยรู้จักไม่ค่อยเคยได้ยินมาก่อน หลังจากนั้นก็จับสลากแลกของขวัญกัน เพื่อนส่วนใหญ่ก็ดีใจหายจะแนบถุงพลาสติกติดมากับกล่องของขวัญกันเป็นส่วนใหญ่อำนวยความสะดวกพร้อมสรรพให้ผู้รับของขวัญของตน
มีเพื่อน ๆ สองคน เกิดวันที่ 1 และ 2 ธันวาคม เพื่อน ๆ ก็ร้องเพลงอวยพรวันเกิดให้
แล้วจึงมีการบอกกล่าวเล่าเรื่องที่มาของงานว่า มีสไปเดอร์แมนเป็นสปอนเซอร์ โดยไม่แสดงตน แต่พวกเราร่ำร้องให้เปิดเผยตัวตน เหมือนสมัยที่พลอยโพยมยังทำงานธนาคารอยู่ การทำธุรกรรมต่าง ๆ ของลูกค้า ธนาคารแห่งประเทศไทยมีกฎให้ต้องลงรายละเอียดของลูกค้าในแบบฟอร์ม KYC ( คือ Know you customer ) ดังนั้นในที่สุด สไปเดอร์แมน จำต้องเปิดเผยโฉมหน้า เขาคือคุณ ศุภลักษณฺ อัศวานนท์ หรือคุณเก๊า
จึงได้ร้องอ๋อ กับตัวอักษร 4 บรรทัดบนเวที
คุณเก๊า แห่งบริษัทน้ำมันปาล์ม โอลีน บอกว่า ผมอ่านเจอมาน่ะ ชอบใจมาก กับคำว่า "ไม่เหยียบเพื่อน" ส่วน "มีแต่ให้...ไม่เอาเปรียบ" ผมตั้งใจอยู่แล้ว เห็นเพื่อน ๆ มีความสุข สนุก ผมก็สุขใจ
แล้วคุณเก๊ายกมือส่งสัญญลักษณ์ให้พวกเรา "วี๊ด ...บุม ... "
ไม่น่าเชื่อว่า ตั้งสี่สิบปีมาแล้วที่พวกเรายัง
วี๊ด.......บุม... บากา .....โบว์...โบว์.... เชียร๋กา... กันได้ทุกคน
ด้วยน้ำเสียงและลีลาเหมือนเมื่อ สี่สิบปี..ที่แล้ว รวมทั้ง SHi SHi Shi Ha Ha .....
เพิ่งรู้ว่าเพลงเชียร์รวมทั้งลีลานั้นฝังแน่นในจิตใต้สำนึกเนิ่นนานมาจนป่านนี้... เพราะนั่นคือความสุขยามเยาว์วัยของพวกเราทุกคนนั่นเอง
ก่อนหน้านี้ ก็มี สไปเดอร์ girl จัดทริปเพื่อน ๆ กลุ่มใหญ่ไปอยุธยามาหนึ่งครั้งก่อนหน้านี้
แม้จะเป็นการให้ทางโลก ก็เป็นการให้ทานที่ต้องยกย่องกับคำว่า "มีแต่ให้..ไม่เอาเปรียบ" ให้โดยไม่ปราถนาแสดงตนเสียด้วย ยังมีรูปหมู่ หมูตัวใหญ่ อายุเยอะ รวมกันหลายพันปี ที่ถ่ายสด ๆ ร้อน ๆ ใส่ซองสีน้ำตาลแจกกลับมาด้วยทุกคน
โลกเราคงจะงดงามตระการตาน่าอยู่ขึ้นอีกมากถ้ามีคนคิดอย่าง คุณเก๊า และ สไปเดอร์ girl คนก่อน ซึ่งคือคุณอ้อย สาวสวยในชุดสีฟ้า สัญลักษณ์สีประจำคณะ
คุณเก๊าผู้ให้...ได้เพียง เพลงร้องหมู่จากใจของเพื่อน ๆ ทุกคนว่า
"ขอให้เจ้าภาพจงเจริญ คิดทองให้ได้ทอง คิดเงินให้ได้เงิน"
เราร้องเต็มตามเนื้อเพลง ร้องบอกขอบคุณคุณเก๊าจากจิตใจของพวกเราทุกคนที่ไปร่วมงาน
"คิดทองให้ได้เงิน คิดเงินให้ได้ทอง"
สไปเดอร์แมน คุณเก๊า และ สไปเดอร์ girl คุณอ้อย
ขอให้เจ้าภาพจงเจริญ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น