การไถดะ ตะลุย ซุยนาข้าว
เป็นทางยาว ราวแนว อย่างแน่วแน่
ถือหางไถ ไล่ควาย คล้ายรังแก
เขาลงแส้ แลดื้อ ควายถือดี
ไถแปรวาด พาดแนว แถวไถดะ
เศษขยะ หญ้าฟาง พลางพลิกที่
ต้องใช้คราด กวาดย้ำ ซ้ำทุกที
ฟันเป็นซี่ หวีรูด ขูดก้อนดิน
พันธุ์ข้าวแน่ แช่น้ำ ทำคืนหนึ่ง
เอาฟางพึ่ง พึงห่อ รองอกสิ้น
สามสี่วัน นั้นเหมาะ เมื่อเพาะชิน
สมดั่งจินต์ จึงพุ่ง ออกมุ่งงาน
กระบุงใส่ สะพายบ่า เอาท่าเหมาะ
หยิบเฉพาะ เพียงกำ นำประสาน
ศิลปะ ช่ำชอง คล้องเชี่ยวชาญ
กรีดมือหว่าน ปานปลิว ลิ่วลงแปลง
กล้าโตใหญ่ ได้ที่ มีลงแขก
ถอนมัดแยก ยักย้าย กระจายแบ่ง
ดำกล้ารุก บุกแถว กดแนวแรง
ข้าวเขียวแข่ง ขึ้นทุ่ง รุ่งวิไล
นาเขียวชุ่ม ชอุ่ม อุ้มน้ำค้าง
แล้วพรูพร่าง พระพายพัด สะบัดไหว
ราวริ้วคลื่น กลืนลู่ ดูละไม
แมลงไขว่ ไล่เลี้ยว เฉี่ยวโฉบแนว
ปีกเจ้ากาง พลางลู่ สู่ยอดข้าว
หยดน้ำพราว ราวเพชร เก็จก่องแก้ว
แมลงปอ ล้อร่าง ช่างวับแวว
เลื่อมลายแพรว พรายระยับ ลับสายตา
ตฤณชาติ ดาษดา คันนาฉ่ำ
บินลงย่ำ น้ำนอง หมายมองหา
แสงสุรีย์ สาดส่อง สุวรรณา
ฉาบกายา ย้อมทั่ว ยั่วยืนชม
ขอขอบคุณภาพจากฉะเชิงเทราเมืองแห่งอนาคต
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น