ขอขอบคุณภาพจากipats.exteen.com
สมัยนั้น พระพุทธองค์ เสด็จไปโปรดบุรุษเข็ญใจผู้หนึ่ง ที่อาศัยในเมืองอาฬวี ซึ่งกำลังตามโคที่หนีไป
เช้าวันนั้นชาวเมืองอาฬวีทำการถวายอาหารบิณฑบาตแก่พระพุทธองค์และพระภิกษุสงฆ์
หลังภัตกิจได้เวลาที่จะอนุโมทนา พระพุทธองค์ก็ยังทรงนิ่งเฉยอยู่ เพราะคอยการมาของบุรุษเข็ญใจผู้นั้น เนื่องจากทรงทราบถึงความพร้อมแห่งอุปนิสัยของชายผู้จะได้บรรลุธรรม
บุรุษนั้นเมื่อได้โคมาแล้ว แม้เราจะไม่มีสิ่งใด ก็ขอแต่เพียงได้ถวายบังคมพระบรมศาสดาก็พอแล้ว จึงมุ่งหน้าไปเฝ้าถวายบังคมแล้วยืนอยู่ ณ ที่ควรส่วนหนึ่ง
พระพุทธองค์ตรัสถามผู้ที่ถวายทานว่า ยังมีอาหารใดเหลืออยู่บ้าง ทราบว่ายังพอมีเหลือ
จึงรับสั่งว่า "พวกท่านจงนำอาหารนั้นมาเลี้ยงดูชายผู้นี้เถิด"
หลังจากบุรุษนั้นบริโภคเรียบร้อยแล้ว พระพุทธิงค์จึงตรัส อนุปุพพิกถา และแสดงอริยสัจ ๔ แก่ชนทั้งหลาย ในที่สุดแห่งพระธรรมเทศน บุรุษนั้นได้บรรลุโสดาปัตติผล
พระพุทธองค์ทรงกระทำอนุโมทนาแก่มหาชน ตรัสกับภิกษุทั้งหลายว่า
"ความหิวเป็นโรคอย่างยิ่ง สังขารทั้งหลายเป็นทุกข์อย่างยิ่ง บัณฑิตทราบเนื้อความตามเป็นจริงแล้วพึงกระทำให้แจ้งซึ่งพระนิพพาน เพราะพระนิพพานเป็นสุขอย่างยิ่ง"
จากนั้นเสด็จต่อไปยังกรุงราชคฤห์ ประทับจำพรรษา ที่ ๒๐ ณ วัดเวฬุวัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น