วันศุกร์ที่ 8 มิถุนายน พ.ศ. 2555

ปลาพรหมหัวเหม็น

ปลาพรหมหัวเหม็น



ชื่อไทย ปลาพรหมหัวเหม็น

ชื่อสามัญ Greater Bony – lipped Barb

ชื่อวิทยาศาสตร์ Osteochilus melanopleura (Bleeker,1852)



ปลาพรหมหัวเหม็น

ลักษณะทั่วไป

ลำตัวค่อนข้างยาวกว้างและแบนข้าง หัวทู่ ปากอยู่ต่ำและมีขนาดเล็ก ริมฝีปากล่างมีติ่งเนื้อเล็กอ อยู่รวมเป็นกระจุก บริเวณข้างลำตัวเหนือครีบอกมีแถบสีดำพาดตามขวาง 1 แถบ ตัวสีเทาปนเงิน หลังโค้ง ท่อนหางสั้น เกล็ดเล็ก  เพศผู้และเพศเมีย มีลักษณะภายนอกเหมือนกัน

ปลาชนิดนี้ดูเหมือนจะมีขนาดใหญ่ที่สุดในสกุลเดียวกัน กล่าวกันว่าเป็นปลาที่มีกลิ่นคาวจัดโดยเฉพาะที่หัวมีกลิ่นเหม็นเขียว จัด ชาวบ้านบางท้องถิ่นจึงเรียกว่า  ปลาพรหมหัวเหม็น

ถิ่นอาศัย พบตามแหล่งทั่วไปทั้งน้ำนิ่งและน้ำไหล พบทั่วไปในแม่น้ำลำคลองหนองบึงและอ่างเก็บน้ำทั่วไป ทุกภาคทั้งภาคเหนือ กลาง อีสาน และใต้

นิสัย เป็นปลาที่ชอบอยู่รวมกันเป็นฝูงใหญ่

อาหาร พืชน้ำเช่นสาหร่าย และตะไคร่น้ำที่ขึ้นตามโขดหินและตอไม้

ขนาด 13-50 ซม.

ที่มาของข้อมูล

ภาพปลาและสัตว์น้ำของไทย โดย สมโภชน์ อัคคะทวีวัฒน์



ปลาพรหมหัวเหม็นเป็นปลาที่พลอยโพยมไม่เคยเห็นเองในสมัยเด็ก

ปลาพรหมหัวเหม็นนี้ มีในลำน้ำบางปะกง แต่ ไม่พบบ่อยนักที่ตำบลบางกรูดซึ่งอยู่ในอำเภอบ้านโพธิ์จะได้พบมากขึ้นอยู่หนือขึ้นไปที่อำเภอบางคล้า และเลยไปทางจังหวัดนครนายก จังหวัดปราจีนบุรี

พลอยโพยมยังมีเรื่องราวของ ในธารา(บางปะกง) ปลาพล่านตระการตา อีกไม่กี่ชนิด ก็จะได้ขึ่้นฝั่งลำน้ำบางปะกงกันแล้ว ท่านที่เบื่อหน่ายเรื่อง หมู่มัจฉาคราได้ยล ในอดีต ก็ ทน ๆ อ่านไป อีกสักระยะหนึ่งก็แล้วกัน

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น