ก่อนยุคพี่อุทัยวรรณคือดอกไม้งามตำบลบางกรูดของพี่ประมุขแล้ว ในราวปี พ.ศ. 2455 (ประมาณการ ) มี คุณยายซึ่งเป็นน้องคนที่สามของยายขา เคยเป็นดอกไม้งามยามแรกพบ ของนายร้อยตรีชาวเมืองหลวง ซึ่งเพิ่งสำเร็จโรงเรียนนายร้อยทหารบก ในปี พ.ศ. 2451 และได้มารับราชการที่จังหวัดฉะเชิงเทรา
ครั้งหนึ่ง นายร้อยท่านนี้ได้มาเที่ยวงานประจำปีที่วัดบางกรูด ได้เดินอยู่เบื้องหลัง ผู้หญิง 2-3 คน ที่เดินอยู่เบื้องหน้า ในยุคนั้นผู้หญิง สาวรุ่น สาวใหญ่ สาวแก่ หญิงแก่ และหญิงชรา ทุกคนนุ่งโจงกระเบนกันทุกคน นายร้อยตรีหนุ่มเกิดสะดุดตาช่วงขาเรียวงามยามเยื้องกรายก้าวเท้าซ้าย ก้าวเท้าขวาของสตรีคนหนึ่ง สตรีคนนี้มากับพี่สาวน้องสาว นับแล้วก็เป็นลูกสาวคนกลาง ในจำนวนหญิง 3 คน แต่ยังมีพี่ชายและน้องชาย อีก 2 คน การนุ่งโจงกระบนนั้นผ้านุ่งโจงกระเบนด้านหน้าจะยาวแต่ด้านหลังจะถูกรั้งสูงขึ้นเพื่อนำชายผ้าขึ้นไปทบกับเข็มขัดที่คาดเอว ดังนั้นจะเป็นรอยแหวกของน่องขาจะสูงถึงข้อพับของเข่าด้านหลัง
นายร้อยตรีหนุ่มไม่รอช้าขอมองให้เห็นใบหน้า เจ้าของขาเรียวงามคนนี้หน่อยเถิด แล้วทันทีก็เกิดรักแรกพบเมื่อเห็นใบหน้า
" ใช่แล้วนางนี้ที่ใฝ่ฝัน รูปโฉมโนมพรรณหาผิดไม่ "
ความรู้สึก เหมือนยุคสามสิบปีถัดมาของผู้ชายอีกคน ยามพบสาวงามบางกรูด (พี่อุทัยวรรณ)
ยามนั้นเป็นเวลากลางคืนก็จริงอยู่ แต่ความรู้สึกของนายร้อยตรีหนุ่ม คงเหมือน ท้าวชัยเสนขณะพบ มัทนะพาธา
อิทิสังฉันท์ ๒๐
อีทิสังฉันท์ ๒๐ เป็นฉันท์ที่มีจังหวะกระแทกกระทั้น ฉะนั้นจึงใช้แต่งบรรยายความรัก ความวิตก และความโกรธ
อ้าอรุณแอร่มระเรื่อรุจี
ประดุจมโนภิรมย์ระตี ณ แรกรัก
แสงอรุณวิโรจน์นภาประจักษ์
แฉล้มเฉลาและโศภินัก ณ ฉันใด
หญิงและชาย ณ ยามระตีอุทัย
สว่าง ณ กลางกมลละไม ก็ฉันนั้น
พระราชนิพนธ์ พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว
ท่านเจอรักแรกพบเหมือนท้าวชัยเสนในมัทนะพาธา ตกหลุมรักคุณยายท่านนี้ชนิดถอนตัวไม่ขึ้น และมีชีวิตการงานคล้ายคุณเปรมของแม่พลอยในเรื่องสี่แผ่นดิน ท่านเป็นพันตรีและเป็นคุณหลวง ออกจากราชการฐานรับราชการนาน ในปี พ.ศ. 2476 หลังจากที่มีเปลี่ยนแปลงการปกครอง แต่ท่านก็ไปทำงานในองค์กรอื่นอีกหลายปี
ทั้งคู่แต่งงานกันในปี พ.ศ. 2456 และ อีก 2 ปีถัดมาก็มีบุตรชายคนแรกที่บ้านบางกรูด หลังจากนั้น ก็มีบุตร ธิดา รวมทั้งสิ้น 10 คน มีชีวิตที่ราบรื่นเป็นสุข ความรักที่เกิดขึ้นในครั้งนั้น มิรูิจืดจางห่างหาย แม้ต้องโยกย้ายที่ทำงานไปอีกหลายจังหวัด แต่ไม่เคยมีประวัติให้คุณยายท่านนี้เสียใจเลย จนคุณยายท่านนี้สิ้นไป สามีท่านก็อยู่กับลูก ๆ จนอายุ 72 ปี ก็สิ้นบุญคุณตาท่านนี้ไป
ลูก ๆ ของคุณยายท่านนี้มีความผูกพันกับบ้านบางกรูด เมื่อครั้งสงครามโลกคุณยายน้องสาวยายขาก็พาครอบครัวอพยพมาอยู่ที่บ้านหน้าวัดบางกรูด ต่อมาเมื่อต่างทำงานมีครอบครัวกัน หลานป้าและครอบครัวทั้งสิบครอบครัว ก็จะมาพักร้อนเป็นการเยี่ยมญาติผู้ใหญ่ คือคุณป้าและคุณน้าบ่อย ๆ (น้องสาวคนสุดท้องของยายขา) โดยนัดกันพักร้อน
เป็นความสนุกสนาน ของเด็ก ๆ ที่มีญาติ ๆ มาพักค้างคืนบางทีมา 2-3 คืน แม่ละม่อมทำอาหารเช้าเย็น ส่วนมื้อกลางวัน ส่วนใหญ่ จะเหมาลำก๋วยเตี๋ยวเรือ นายเฮือก มาเป็นประจำ เด็ก ๆ ทั้ง เด็กเมืองกรุง เด็กบ้านนอกก็แข่งขันกันกินก๋วยเตี๋ยวเรือ อร่อยและสนุกสนาน
ชีวิตของคุณยายท่านนี้ไม่เหมือนเรื่องเศร้านายร้อยตรีพร้อมและสาวเครือฟ้า ลูก ๆ ชองท่านเรียนจบปริญญาตรีทุกคน มีหน้าที่การงานทั้งรับราชการและเอกชน ดำรงตำแหน่ง มีทั้ง ผู้ตรวจราชการกระทรวง ปลัดกระทรวง อาจารย์โรงเรียน อาจารย์มหาวิทยาลัย หัวหน้ากององค์การท่าเรือ ผู้จัดการธนาคารกรุงเทพ ฯ สาขาในต่างประเทศ ทำงานธนาคาร และอื่น ๆ (อีก 3 ท่าน จำไม่ได้ )
และยายขาเองก็นับเป็นหญิงบ้านนอกที่ทันสมัย เวลาเข้ากรุงเทพไปเยี่ยมลูกชายก็จะแวะไปเยี่ยมน้องสาว ยายขาก็จะนุ่งผ้าไหมตัดเป็นถุงสำเร็จ สวมเสื้อสีสุภาพ ตัดเย็บโดยแม่ละม่อม สวมรองเท้ารัดส้น และถือกระเป๋าถือซื้อจากนอก หน้าหนาวก็มีผ็าคลุมไหล่ขนสัตว์ห่ม การแต่งกายของยายขาได้รับคำแนะนำจากหลานป้่า บางทีหลาน ป้า ก็มารับไปชมละครกรมศิลป์ที่โรงละครแห่งชาติบ้างตามวาระ
ยายขาเรียกหลานชายว่า พ่อต่อด้วยชื่อของแต่ละคน เรียกหลานสาวว่าแม่ต่อด้วยชื่อ เช่น แม่นิด แม่ น้อย แม่ทัย เรียกหลานเขย หลานสะใภ้ว่าคุณ ยายขายังมีหลานเป็น นายพลเรือโท ซึ่งเป็นลูกของน้องชาย ซึ่งเป็นอีกบ้านที่ยายขามักไปเยี่ยมเยียน
ยายขาไม่เคยไปเหยียบอ่างกะปิที่เมืองหลวงแตก ออกไปเที่ยวกับหลาน ๆ มีความสุข
ยายขามีลูกสะใภ้เป็นแพทย์หญิงบุตรีคุณหลวงอดีตอธิบดีกรมการแพทย์ ไม่เคยเป็นหญิงบ้านนอกให้ใคร ๆ อึดอัดใจ เวลามีสมาคม
พลอยโพยมได้ยินมาว่า ยายขามักได้รับคำชื่นชม หลาน ๆ ลูก ๆ บอกว่า ยายขาเป็นคนฉลาด พูดจาคมคาย ทันสมัย ทันคน ทันเหตุการณ์ บุคคลิคดี
ตำนาน รักแรกพบเพราะสะดุดตาขาเรียวงามเป็นเรื่องเล่าขานในครอบครัวบ้านหน้าวัดบางกรูดของพลอยโพยม ตัวละครของเรื่อง เหลือเพียงบุตรของคุณยายท่านนี้ สองสามท่าน ตัวละครที่บางกรูด ไม่เหลือใครเลย.......ทุกคนลาลับโลกนี้ ไปมีตำนานให้เล่าขานกันเรื่องใหม่ในสถานที่ใหม่กันหมดสิ้น
แม้แต่ตัวยายขาเอง ก็มีตำนานว่า ถูกคุณตาบุญอุ้มใส่เรือมาจากบ้าน... แต่คุณตาบุญและยายขาเป็นคนบางกรูดเดียวกัน
ยายขาก็เป็นดอกไม้งามของคุณตาบุญ เช่นกัน ถูกตาต้องมนต์เสียจนต้องอุ้มใส่เรือมา
ความรักของคนบ้านนอกออกจะแปลก ๆ แต่ก็น่ารัก โรแมนติก เป็นตำนานให้ลูกหลานกล่าวถึงกัน ...ดังนี้เอง..
ภาพแรก จากงานที่พระราชวังสนามจันทร์ จังหวัดนครปฐม
ส่วนภาพดอกกุหลาบทั้งหมดรวมเมื่อวันก่อนด้วย ( อุทัยวรรณ..กุลสตรีศรีบางกรูด) เป็นของฝากจากนิวซีแลนด์เมื่อสี่ปีที่แล้วฝีมือถ่ายของสาวน้่อยใบเตยของพลอยโพยม ก่อนแผ่นดินไหวใหญ่
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น