...วันวาน ของบางกรูด...(4)
ปลาเที้ยวใกล้ ใบพาย ป่ายเพ่นพ่าน
คำเรียกขาน นานแล้ว แว่วติดหู
คือกระจัง ทั้งว่า ปลาตีนดู
หัวมู่ทู่ ชูส่าย ฝั่งชายเลน
ปักกิ่งไผ่ ในเลน เป็นที่อยู่
บรรดาหมู่ ปูปลา หลบมาเล่น
หอยและเพรียง เรียงรอบ เพราะชอบเย็น
ปลากระเบน กระแห ไม่แร่ไป
คำพื้นบ้าน ขานหา กันว่าซั้ง
ริมชายฝั่ง ทั้งกร่ำ ใช้คำได้
ทิ้งเวลา ว่าควร ล้วนร่วมใจ
ผ่าไม้ไผ่ ผูกเฝือก เลือกวันดี
นำเฝือกราย รอบล้อม โอบอ้อมทั่ว
เข้าเอาตัว รั้วใน ไม้ไผ่ซี่
ดึงไม้ปัก ชักกอง ของกิ่งมี
น้ำได้ที่ นี้สม ระดมงาน
สวิงเล็ก และใหญ่ ช้อนไล่หา
ส่งขึ้นมา นาวา พาขนาน
กุ้งดีดขัน กุ้งหัวมัน ให้ทันการ
ปูไต่คลาน กุ้งตะเข็บ รีบเก็บไว
กุ้งกะต่อม กุ้งตะกาด เรากวาดเกลี้ยง
ระวังเพรียง พลาดเชือด หลั่งเลือดได้
กุ้งก้ามกราม กุ้งฝอย ดีดลอยไกล
เกลียดปลาไหล ลื่นเรียว เสียเที่ยวรอ
หมู่มัจฉา คราเคลื่อน เยือนผ่านพบ
บ้างต้องลบ หลบคำ หน้านำหนอ
กลอนแปดนี้ มีปลา ไม่น่าพอ
ตั้งใจขอ ย่อปลา ว่าชื่อเลย
แล้วหลายพันธุ์ วันก่อน จะย้อนเอ่ย
มิคุ้นเคย คว้าจับ แต่กลับเผย
ลำแม่น้ำ คล่ำอยู่ จึงสู้เปรย
อยากเฉลย เล่าไว้ ให้รู้เรียน
พรหมหัวเหม็น เห็นยาก แขยงหิน
เพียงได้ยิน ข้าวเม่า เอาแต่เขียน
ปลาชะโอน โดนใจ ไร้วนเวียน
สิงโตเพียร พบเห็น ว่าเป็นไง
ปลาเสือตอ รอท่า ปลากระจก
อีกยี่สก กะรัง ยังอยู่ไหน
ปลาหนามหลัง แก้มช้ำ หาร่ำไป
อีคุดใฝ่ เฝ้ามอง ต้องระอา
"พลอยโพยม"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น