...วันวาน ของบางกรูด...(3)
ตะวันชาย บ่ายแสง ช่างแรงฤทธิ์
ดังชีวิต วารี ผีพรายสิง
ลูกคลื่นใหญ่ ไล่มา น่ากลัวจริง
ทั้งม้วนกลิ้ง ก่อนโถม ทิ้งโครมครัน
เสียงสาดซ่า ซัดมา เข้าหาฝั่ง
มองเหมือนคลั่ง คลุ้มโหด พิโรธผัน
ถ้าเรือน้อย ลอยสู้ อยู่ประจัญ
โต้คลื่นสั่น พลันเสียว เดี๋ยวล่มลง
น้ำขอดเหือด แห้งหาย สุดปลายขอน
งมโพรงกร่อน ซ่อนกุ้ง มุ่งประสงค์
ปูน้อยใหญ่ ไต่รู รู้ยืนยง
มีหลายวงศ์ คงจัก ต้องทักทาย
ปูทะเล ก้ามใหญ่ ให้ครั่นคร้าม
น่าเกรงขาม ยามหนีบ บีบรัดหลาย
สะบัดโดด โลดวิ่ง หวังสิ่งคลาย
เจ็บเจียนตาย ว้ายช่วย ด้วยเร็วไว
ปูแสม แช่ดอง เกลือกองอ่าง
ใต้ถุนล่าง ปูเปี้ยว ประเปรียวไหว
ปูก้ามดาบ ภาพนี้ เจนที่ใจ
น้ำขึ้นไล่ ไต่ปิด ดินมิดรู
ปูจากมาก มักอยู่ เคียงคู่จาก
ครั้นน้ำหลาก ล้วนไต่ ไวเหมือนหนู
ขึ้นสู่ยอด อยากรอด ปลอดศัตรู
ไม่อุดอู้ รู้หลบ พานพบกัน
คนมือไว ใจร้าย ปองหมายเจ้า
ประชิดเข้า เขารูด หล่นกรูดหัน
ตะครุบจับ หมับนี้ สุดหนีทัน
คงเสียขวัญ สั่นกลัว หัวอกปู
ชายฝั่งเลน ลาดรู้ ดูพิเศษ
เอกเทศ สังเกต ของเขตอยู่
พื้นชายเลน เด่นนัก จักมีรู
เด็กโจมจู่ คู้หา ปลาเขือกัน
รูข้างใต้ ใยโยง เชื่อมโพรงถึง
จากรูหนึ่ง จึงสู่ อีกรูนั่น
สองมือไล่ ล้วงรู อยู่ติดพัน
จับให้ทัน ไถหาย รูหลายจริง
ตัวละม้าย คล้ายคลึง ซึ่งปลาเที้ยว
เล็กนิดเดียว เกี่ยวเหงือก ห้อยเชือกนิ่ง
น้ำลงรุด มุดรู อยู่พักพิง
ริมตลิ่ง เริ่มลด จดน้ำมา
ต้มย่างปิ้ง ยิ่งช่าง อย่างอร่อย
สมกับคอย พลอยยุ่ง มุ่งมั่นหา
หายเหน็ดเหนื่อย เมื่อยตัว ทั่วกายา
แขนซ้ายขวา ล้าไหล่ ลองไล่รู
"พลอยโพยม"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น