ผมคนไทยเชื้อสายลาวหางแถว จนวันนี้ผมไม่ชอบรับประทานข้าวเหนียวสักเท่าไหร่ นิด ๆ หน่อย ๆ ก็พอได้เวลากินกับไก่ย่าง ลาบ น้ำตก แต่ส้มตำกินไม่เป็นครับ ข้าวเหนียวที่เป็นขนมหวานอย่างที่ แม่ ลุง ๆ น้า ๆ ญาติอื่น ๆ ของผมชอบกันนักไม่ไหวแน่ นอกจากไม่ชอบแล้ว ขนมแบบนั้นคงประทุษร้ายหุ่นของผมมาก ๆ เลย ผมถนัดกับพวก ไส้กรอก แฮมเบอร์เกอร์มากกว่าครับ
เชิญขึ้นรถคันนี้ไปเมืองหลวงพระบาง เรื่อย ๆ ไปเรียง ๆ ตามเส้นถนนหนทางที่มีไปกับผมนะครับ ให้เดินไปคงไม่ไหว ผมเลยสำรวจเส้นทางไม่ได้ว่า คนสมัยก่อนที่ถูกกวาดต้อนมาหรือสมัครใจมาเองก็ตามที เขาเดินเท้ากันมาเมืองไทยอย่างไร
เมฆหมอก ขุนเขาลำเนาไพร สายน้ำโขง ผมก็แค่ผ่านแบบ ผ่านเลยไปจริงๆครับ
แม่ผมชอบดอกไม้ ไปไหนมาไหนให้เอาภาพดอกไม้มาฝาก แต่ดอกจำปาลาวที่แม่ผมชอบซึ่งแม่บอกว่า ถ้าไม่รู้จักก็ดูที่แม่หญิงลาวเขาเสียบผม ผมก็ไม่พบเห็นแม่หญิงลาวเสียบดอกไม้ที่ผมสักคน ก็เลยไม่มีรูปถ่ายมาฝาก ดอกไม้อื่นใดก็เลยไม่ได้ถ่ายภาพไว้ มีแค่ภาพวิวทิวทัศน์ นิด ๆ หน่่อย พอเป็นของฝากของแม่ผมครับ แม่ผมชอบ สายน้ำ และลำเรือ ก็พอจะได้หลายรูปแต่ก็ไม่ชัดนักมันห่างไกลกันอักโขอยู่ ภาพภูเขา เป็นบริเวณที่เขาเรียกว่า วังเวียง ดูภาพไปเรื่อย ๆ ต่อเนื่องกันโดยผมไม่บรรยายอะไรนะครับ ผมไม่สันทัดเรื่องนี้จริง ๆ แม้ว่าฝีมือถ่ายภาพก็ไม่ดีนักแ ถือว่าแล ๆ ชม ๆ แก้เซ็งแล้วกันนะครับ
(เพิ่มเติมภาพ)
มาถึงประตูชัยแล้วครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น