พลอยโพยมมีความประทับใจกับดอกอัญชันในวันวานที่อยากเล่าขานในวันนี้
ในสมัยที่พลอยโพยมยังทำงานอยู่่ พลอยโพยมมีกลุ่มเพื่อนสนิทสิบกว่าคนทั้งหญิงและชาย ทั้งที่เป็นระดับหัวหน้างาน ระดับงานเดียวกัน อายุไล่เลี่ยกันบ้าง ห่างกันหลายปีบ้าง มีการพบปะกินข้าวด้วยกันค่อนข้างบ่อย ทั้งในโอกาส วันเกิดของแต่ละคน เทศกาลต่าง ๆ เช่นฉลองปีใหม่กันส่วนตัวในกลุุ่มเพื่อน กราบอวยพรผู้บริหารที่พ้นวาระไปแล้วในวาระต่าง ๆ กัน และด้วยเหตุผลอยากกินโน่นกินนี่ที่ว่าอร่อย ๆ กินแก้เซ้ง กินไปบ่นไปเรื่องงาน แล้วแต่เหตุผลที่จะยกมาใช้ในการกินข้าวร่วมกัน ร้อยแปดพันประการ บางครั้งในหนึ่งสัปดาหฺ์ ถึง2-3 ครั้งก็มี
จะมีเพื่อนท่านหนึ่งเป็นคุณนายท่านอัยการใหญ่ เพื่อนคนนี้อายุอ่อนกว่าพลอยโพยมเพียงปีเดียว แต่เขามีสุขภาพผมดีมาก เส้นผมเล็กนุ่มสลวยเงางาม ในขณะที่พลอยโพยมต้องย้อมผม 2-3 เดือน ต่อ 1 ครั้ง หลังวัย 50 ปี แต่เพื่อนคนนี้ จนวัยใกล้ 55 ปี ก็ยังไม่ต้องย้อมเส้นผม
ในระยะหลัง ๆ เวลานัดหมายกินข้าวในกลุ่ม เพื่อนจะมีดอกอัญชัญสีน้ำเงินชั้นเดียว ใส่ถุงพลาสติกใสมาฝาก เพื่อน ๆ ให้เอากลับบ้านบ้าง และมักมีเผื่อเอามาใช้กินกับรายการอาหารมื้อนั้นเลย โดยการเทใส่จานวางบนโต๊ะอาหาร กินเป็นผักสดชนิดหนึ่งกับอาหารหลากหลายอย่างบนโต๊ะ รสชาติดอกอัญชันก็จืด ๆ อาจมีกลื่นเหม็นเขียวนิดหน่อยถ้าเคี้ยวดอกอัญชันเปล่า ๆ แต่หากกินเป็นผักสดประเภท เครื่องเคียงผักสด ก็ไม่รู้สึกถึงกลิ่น
เพื่อนบอกว่ากินเป็นสมุนไพร มีสรรพคุณหลายอย่างโดยเฉพาะมีตัวอย่างคือเส้นผมของเพื่อนคนนี้ที่สลวยเงางามยังไม่ต้องย้อมผมเลย
ตอนที่กินกันบนโต๊ะอาหารก็สนุกดี ดอกอัญชันก็มักหมดจาน ( ก็คนที่กินร่วมโต๊ะอาหารมากคนด้วย) แต่พอเอากลับมาบ้าน ที่กว่าจะกลับมาถึงบ้านก็มิดค่ำทุกวันหรือบางวันก็ค่อนข้างดึกด้วยซ้ำไป ดอกอัญชันก็เข้าไปนอนสงบแน่นิ่งในตู้เย็น กว่าจะนึกได้ก็หลายวันผ่านไป ก็เลยไม่ได้นำมากินสมความตั้งใจดีอารีจิตจากเพื่อน
จนกระทั่งทั้งพลอยโพยมและเพื่อนคนนี้อำลาชีวิตการทำงาน กระจายแยกวงออกมา จะพบกันแต่เพียงนัดหมายวาระพิเศษ ปีละไม่กี่ครั้ง
พลอยโพยมเห็นดอกอัญชันเมื่อไร ก็จะรำลึกถึงเรื่องน่ารัก ๆ เกี่ยวกับดอกอัญชันของเพื่อนคนนี้
เพื่อนที่เป็นภรรยาท่านอัยการ มีคุณแม่ที่น่ารัก เช้า ๆ คุณแม่จะออกมาเก็บดอกอัญชันที่หน้าบ้าน ซึ่งคงมีดอกดกมาก แล้วคุณแม่ก็นำไปล้างน้ำให้สะอาด แล้วบรรจุใส่ถุงพลาสติกขนาดที่แม่ค้าพ่อค้าใช้ใส่นำแข็งถุงขาย คุณแม่จะวางถุงดอกอัญชันไว้บนโต๊ะให้ลูก ๆ หยิบเอาไปฝากเพื่อน ๆ
ปกติ เพื่อนคนนี้ก็จะอยู่แยกบ้านโดยอยู่กับครอบครัวสามีที่พระประแดง แต่ก็ยังหมั่นกลับมาค้างกับคุณแม่ที่บ้านบางจาก จึงทำให้พวกเราหมู่เพื่อน ๆ ได้ดอกอัญชัญบ่อย ๆ
โดยเฉพาะหากรดน้ำต้นอัญชันอย่างสม่ำเสมอก็จะมีดอกอัญชันกันทั้งปีไม่ต้องมีวาระฤดูกาลออกดอก
เพื่อนคนนี้และน้อง ๆ ผู้ชาย ( เพื่อนเป็นลูกสาวคนเดียวและเป็นคนโต ) จะหย่อนเงินใส่กระปุกให้คุณแม่เมื่อหยิบดอกอัญชันบนโต๊ะไปถุงละ สิบบาท แล้วคุณแม่ท่านก็จะเอาเงินในกระปุกนี้ไปใส่บาตรถวายพระที่มาบิณฑบาต
นับว่าเป็นความน่ารักระหว่างคุณแม่และคุณลูก ๆ ของครอบครัวนี้ พลอยโพยมจำไม่ได้ว่าฝ่ายใดเป็นผู้เริ่มต้นคิดการหยอดเงินใส่กระปุกให้คุณแม่นำเงินค่าเก็บดอกอัญชันไปใส่บาตร ซึ่งทำกันอย่างนี้เป็นกิจวัตรตลอดมาหลายปีทีเดียว จนต่อมาคุณแม่ท่านก็ป่วยและจากไปในที่สุด
ปัจจุบันไม่มีคนคอยเก็บดอกอัญชันมาล้างน้ำสะอาดแล้วใส่ถุงพลาสติกเตรียมให้ลูก ๆ เอาไปฝากเพื่อน ๆ..อีกแล้ว....
เหลือเป็นเพียงความทรงจำให้รำลึกถึงความน่ารักของท่าน..ในวันนี้ ของลูก ๆ และของเพื่อน ลูก ๆ ของท่าน ท่านชื่อคุณแม่ พาณี กาลเวลามาบัดนี้คุณแม่พาณีคงเป็นสุขสงบรับผลบุญความดีที่ท่านเพียรกอปรก่อมา อีกทั้งผลบุญที่ลูก ญาติมิตรของท่าน ของเพื่อนลูก ๆ ของท่าน ตั้งใจน้อมนำส่งไปให้ เรื่องนี้เป็นเพียงเกร็ดเล็ก ๆ ที่ประทับใจเรื่องหนึ่งของพลอยโพยม เมื่อระลึกถึงท่าน
มาจนวันนี้ ดอกอัญชัน เป็นที่นิยมแพร่หลายในหมู่ผู้ที่รู้เรื่องสรรพคุณของดอกอัญชัน
ในด้านขนมหวานไทย ๆ ปัจจุบันมีการนำมาใช้มากมายแพร่หลายโดยทั่วไป มีร้านขายลอดช่องสิงค์โปร์ที่อำเภอบางคล้าใช้สีของดอกอัญชันผสมแป้งสีสวยน่ากินมาก ยังมีขนมอีกหลายชนิดเช่นขนมถั่วแปบ ข้าวเกรียบปากหม้อ ข้าวเหนียวมูน ขนมขี้หนู ขนมชั้น ขนมถ้วยฟู ไปยาลใหญ่
.
แต่ พลอยโพยมมีความเห็นส่วนตัวว่า
สีของดอกอัญชันสวยก็จริง มีกลิ่นพึงประสงค์อย่างที่ในรายการภัตตาคารบ้านทุ่งกล่าวถึงก็ดี แต่เมื่อถูกนำไปผสมในขนมผ่านความร้อน ไม่ได้แห้งเองด้วยการอบดอกหรือนำดอกไปตากแห้งจนน้ำระเหยออกมาย่อส่วนลง แทบจะไม่รู้สึกได้กลิ่นของดอกอัญชันไม่เหมือนกลิ่นของใบเตยหอมที่ฟุ้งขึ้นมาจากตัวขนม พลอยโพยมเคยสั่งขนมชั้นดอกอัญชัญล้วน ขนมชั้นดอกอัญชันและสีแดง ขนมชั้นดอกอัญชันและใบเตย รู้สึกว่าขนมชั้นที่ถูกปรุงแต่งสีตามสั่งนั้น เรียงลำดับความอร่อย คือขนมชั้นดอกอัญชันล้วนอร่อยน้อยที่สุด เมื่อเพิ่มชั้นสีแดงคั่นกลางรสชาติถูกปากพลอยโพยมขึ้นมากว่าขนมชั้นดอกอัญชันล้วน แต่ถ้าเป็นดอกอัญชันและใบเตยหอมคั่นกลางก็หอมหวนชวนให้กินที่สุด
นี่เป็นนานาจิตตังของพลอยโพยมเอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น