วันศุกร์ที่ 26 เมษายน พ.ศ. 2556
หลงทิวทุ่งตระการ 7
ลมหนาวโบก โบยมา เพลานี้
ดวงจิตมี หมายมาด คาดมุ่งมั่น
สะพายย่าม ผ้าเย็บ เก็บทุกวัน
พวกเรานั้น ขันแข็ง ด้วยแรงกาย
เดินเท้าเปล่า เข้านา หาข้าวตก
เตรียมมีดพก พบรวง หลงร่วงหลาย
สิ้นกังวล คนซื้อ คือคุณยาย
เช้าจนสาย ชายตา หาสิ่งปอง
เจอะหลุมโจน จับปลา ในนาข้าว
อยู่แถบราว ร่วมภูมิ ลุ่มน้ำหนอง
ขุดเป็นหลุม ลึกใกล้ ใส่เลนนอง
ละเลงรอง รอบหลุม ซุ่มดักปลา
นิสัยปลา พาไถ ไถลเถือก
ปลาแถกเหงือก เกลือกตัว กลั้วเลนหรา
หนองน้ำไป ไถระ ปะหลุมทา
เลนเรียบพา ปลาหลง ลงหลุมมี
ปลาหมอแถกเหงือก
หลุมโจนจึง พึงกล่าว ชาวนาสร้าง
ไม่แตกต่าง ตั้งใจ ใช้เรือผี
เพื่อหลอกปลา หาค้น วนวิธี
ปลาต้องพลี ผลพวง คนลวงเอา
ปลาช่อน
ป้ายกำกับ:
บทกวี
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น