วันพฤหัสบดีที่ 8 กันยายน พ.ศ. 2554

[นิทานเรื่องเล่า] ...เด็กน้อยกับดวงดาว...



[นิทานเรื่องเล่า] ...เด็กน้อยกับดวงดาว...


นานแสนนานมาแล้ว ดวงดาวเล็ก ๆ มากมาย...ก่อกำเนิดขึ้นในจักรวาลอันกว้างใหญ่ ล่องลอยอยู่แสนไกล โดดเดี่ยวเดียวดาย และหนาวเย็น...ไม่มีแสงสว่าง ไม่เคยถูกสังเกตเห็น และไม่เคยเป็นมิตรกับใคร จนกระทั่งในคืนอันมืดมิดที่สุดคืนหนึ่ง

เด็กหญิงน้อย ๆ คนหนึ่งพลัดหลงกับพ่อแม่ของเธอขณะเดินทางกลับบ้าน...เด็กน้อยเดินวกไปเวียนมาจนหลงเข้าไปในป่าใหญ่…ห่างไกลจากบ้านของเธอออกไปทุกที...

หลังจากร้องไห้คิดถึงบ้านจนเหนื่อยอ่อนเด็กหญิงนอนหลับไปบนพื้นหญ้าใต้ท้องฟ้ายามราตรีอันมืดมิดและในขณะที่นอนหลับอยู่นั้น ความฝันของเด็กน้อยล่องลอยไปแสนไกล ...เธอฝันถึงบ้านอันอบอุ่น กองไฟกองใหญ่และการละเล่นรอบกองไฟในค่ำคืนอันหนาวเหน็บ

ความฝันของเด็กหญิงน้อยๆ ช่างแสนอบอุ่นเปี่ยมด้วยความหวัง มีพลัง และทอประกายสว่างไสวไปถึงดวงดาวอันไกลโพ้น "มีบางสิ่งบางอย่างกำลังเกิดขึ้นกับฉัน"

ดวงดาวเล็ก ๆ ดวงหนึ่งพึมพำ ขณะตัวของมันค่อยๆอุ่นขึ้น และอุ่นขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับมีแสงระยิบระยับเกิดขึ้นจากภายใน "ดูฉันสิ อบอุ่นและสว่างไสว ไปทั้งดวงเลย"


ดวงดาวเล็ก ๆ ผู้ตื่นเต้นใจดีร้องบอกกับดวงดาวซึ่งอยู่ใกล้มันมากที่สุด
"เธอทำได้ยังไงนะ" เพื่อนดวงดาวต่างถามเป็นเสียงเดียวกัน

"ฉันเพียงแต่มองลงไปบนพื้นโลก เห็นเด็กผู้หญิงเล็กๆคนหนึ่งนอนหลับอยู่คนเดียวกลางป่า และรู้สึกว่าอยากช่วยให้เธอกลับบ้านได้…ก็เท่านั้นเอง" ดวงดาวที่สว่างไสวร้องตอบ

"มันน่าจะมีอะไรพิเศษไปกว่านั้น" ดวงดาวทั้งหลายยังคงพูดคุยกันเสียงดัง จนเด็กหญิงน้อยๆรู้สึกตัวตื่นขึ้นและมองขึ้นไปบนฟ้า

"แปลกจริง...ฉันมองเห็นอะไรบางอย่างส่องแสงเป็นประกายอยู่ข้างบนโน้นด้วย เป็นดวงแสงเล็ก ๆ ที่สวยที่สุดเลย" เด็กหญิงบอกกับตัวเองและลุกขึ้นเดินตามไปในทิศที่แสงนั้นกะพริบส่อง ...ไม่นานเธอเดินกลับถึงบ้านอย่างปลอดภัย

เด็กหญิงเล่าเรื่องแสงวิบวับบนท้องฟ้าซึ่งนำทางเธอกลับบ้านให้พ่อแม่และเพื่อนๆ ของเธอฟัง
"ฉันอยากกลับบ้านมากจนนอนหลับฝันถึงบ้าน แสงสว่างบนท้องฟ้าคงอยากทำให้ความฝันของฉันเป็นจริง"

นับแต่นั้นมา...ผู้คนก็เริ่มมองหาดวงแสงเล็กๆในท้องฟ้ายามราตรีและเรียกสิ่งนั้นว่า "ดวงดาว" ...ส่งความหวังและความฝันของพวกเขาเดินทางไปมีความสุขกับการได้ฝันใฝ่ และมีความหวังที่สดใสรออยู่ปลายทาง...

ในขณะเดียวกันดวงดาวบนท้องฟ้า...ต่างเฝ้ามองลงยังพื้นดินและเรียกสิ่งที่ส่องแสงเป็นประกายสว่างไสวในหัวใจของผู้คนว่า...ความฝัน กับความหวัง และยังคงทอแสงแห่งความปรารถนาดีลงมาสู่ผู้คน...นับแต่นั้นเป็นต้นมา...

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น