...เมื่อปี พ.ศ. 2510 อมร ได้เข้าเรียน ชั้น ม.ศ. 1 ที่โรงเรียนดัดดรุณี จังหวัดฉะเชิงเทรา ได้เข้าเรียนวิชาภาษาไทยกับคุณครูสอิ้ง กานยะคามิน มีวันหนึ่ง คุณครูสอิ้ง ได้ใช้ชอล์ก เขียนกลอนไว้บนกระดานดำบทหนึ่ง กลอนบทนี้ตราตรึงอยู่ในความจำตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ความจริงเป็นกลอนของท่าน อาจารย์ ฐะปะนีย์ นาครทรรพ และท่านเคยมาเป็นอาจารย์ใหญ่ ที่โรงเรียนดัดดรุณี
สมัยก่อนที่อมรจะเข้ามาเรียนท่านเป็นผู้ทรงคุณวุฒิทางด้านภาษาไทย 40 ปี แล้ว เป็นกลอนที่ใช้คำง่าย ๆไม่ซับซ้อน แต่ช่างซ่อนความหมายมากมายเหลือเกิน รวมถึงความไพเราะเพราะพริ้ง อย่างยิ่งยวด โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนสตรีประจำจังหวัด ท่านคงนำมาใช้ในการสั่งสอนลูก ๆ นักเรียนหญิงของท่าน ขออนุญาตนำมาเผยแพร่ต่อ เพื่อเป็นการประกาศเกียรติคุณให้ ผู้ทรงคุณวุฒิด้านภาษาไทย ท่านอาจารย์ ฐะปะนีย์ นาครทรรพ แม้จะเข้าเรียนไม่ทันท่าน แต่รู้สึกเสมอว่า เป็นลูกศิษย์ของท่านด้วยกับรุ่น พี่ ๆ ค่ะ...
...แม้นมิเป็นดังเช่นกุหลาบหอม
ก็จงยอมเป็นเพียงลดาขาว
แม้นมิเป็นดวงจันทร์อันสกาว
จงเป็นดาวดวงแจ่มแอร่มตา...
...แม้นมิได้เป็นหงส์ทะนงศักด
ก็จงรักเป็นโนรีที่หรรษา
แม้นมิได้เป็นแม่น้ำคงคา
จงเป็นธาราใสที่ไหลเย็น...
...แม้นมิได้เป็นมหาหิมาลัย
จงพอใจจอมปลวกที่แลเห็น
แม้นมิได้เป็นวันพระจันทร์เพ็ญ
ก็จงเป็นวันแรมที่แจ่มจาง...
...แม้นมิได้เป็นต้นสนระหง
จงเป็นพงอ้อสะบัดไม่ขัดขวาง
แม้นมิได้เป็นนุชสุดสอางค์
จงเป็นนางที่มิใช่ไร้ความดี...
...อันจะเป็นสิ่งใดไม่ประหลาด
กำเนิดชาติดีทรามตามวิถี
ถือสันโดษทำประโยชน์ในชีวี
ให้สมที่เกิดมาน่าชมเอย...
อมร ตันสุตะพานิช
ก็จงยอมเป็นเพียงลดาขาว
แม้นมิเป็นดวงจันทร์อันสกาว
จงเป็นดาวดวงแจ่มแอร่มตา...
...แม้นมิได้เป็นหงส์ทะนงศักด
ก็จงรักเป็นโนรีที่หรรษา
แม้นมิได้เป็นแม่น้ำคงคา
จงเป็นธาราใสที่ไหลเย็น...
...แม้นมิได้เป็นมหาหิมาลัย
จงพอใจจอมปลวกที่แลเห็น
แม้นมิได้เป็นวันพระจันทร์เพ็ญ
ก็จงเป็นวันแรมที่แจ่มจาง...
...แม้นมิได้เป็นต้นสนระหง
จงเป็นพงอ้อสะบัดไม่ขัดขวาง
แม้นมิได้เป็นนุชสุดสอางค์
จงเป็นนางที่มิใช่ไร้ความดี...
...อันจะเป็นสิ่งใดไม่ประหลาด
กำเนิดชาติดีทรามตามวิถี
ถือสันโดษทำประโยชน์ในชีวี
ให้สมที่เกิดมาน่าชมเอย...
อมร ตันสุตะพานิช
ขออนุญาตคัดลอกนำไปเผยแพร่ต่อครับ
ตอบลบ