...วันวาน ของบางกรูด...(13)
ดาวตกวาบ วูบดิ่ง ทิ้งจากฟ้า
ห้ามชี้หนา น่าบาป ทราบคำเล่า
กำเนิดเห เทวา มาโลกเรา
อาจเร่เข้า เหล่าหมา ถ้าทักทาย
ดาวตกใช้ ชื่อมี ผีพุ่งไต้
หวั่นในใจ ไปชี้ เปลี่ยนที่หมาย
อย่าเป็นทุกข์ อุกกาบาต ดาษเรียงราย
หลงสลาย ย้ายสู่ ลู่โคจร
โลกดึงเอา เข้าชั้น บรรยากาศ
กลศาสตร์ สันดาป ทราบอักษร
ลุกไหม้กลาย คล้ายว่า ดารากร
ทิฆัมพร ร่อนปลิว ปฐพี
ถ้าก้อนใหญ่ ให้หลุม เกิดลุ่มลึก
เคยระทึก นึกกลัว ตัวบาปนี่
มิใช่เทพ เทวา เทพนารี
คำบอกนี้ ที่กล่าว ราวนิยาย
โน่นดาวเหนือ ดาวหมี มีดาวไถ
ดาวลูกไก่ ไร้แม่ แต่ผันผาย
พระธุดงค์ หลงป่า มาเดียวดาย
แม่ไก่ตาย ยายตา คิดหาบุญ
แม่พร่ำสอน สั่งความ เมื่อยามสิ้น
เจ็ดตัวยิน ยอมวาย คลายว้าวุ่น
พร้อมใจเข้า เตาไฟ ไหม้เป็นจุณ
ชุลมุน หนุนให้ ไปเป็นดาว
"พลอยโพยม"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น