วันอังคารที่ 26 เมษายน พ.ศ. 2554

...รอนรอนสุริยโอ้ อัสดง...




...รอนรอนสุริยโอ้ อัสดง...

ภาพทั้งหมดในครั้งนี้ เป็นภาพที่ถ่ายโดย บุคคลที่ถ่ายภาพอ่อนหัดยิ่งกว่าพลอยโพยม เป็นภาพจากชาวมีนกรที่คร่ำเคร่งกับงานข้างหน้า ทุกภาพเกิดในระหว่างการปฏิบัติงาน เป็นประจักษ์พยานว่า แม้สนธยาเวลาค่ำมาเยือน หากงานไม่เสร็จลุล่วงดังตั้งใจ ก็ไม่เลิกร้างรากลางคัน บางภาพในนาเกลือ บางภาพที่ชายฝั่ง โดยเฉพาะภาพสุดท้าย ในทะเล บริเวณที่เรียกว่า ขนำ ( ขะหนำ เป็นคำท้องถิ่นปักษ์ใต้ แปลว่ากระท่อม)

เป็นภาพที่ถ่ายเพื่อเก็บรายละเอียดการปฏิบัติงาน แต่ด้วยความที่ผู้ถ่ายนึกได้ว่า มีคนที่บ้านกำลังคร่ำเคร่ง กับภาพพระอาทิตย์ขึ้น พระอาทิตย์ตก กล้องก็เลยจับภาพดวงอาทิตย์ ไว้บ้าง เป็นผลพลอยได้ แต่คนที่บ้านก็รู้สึกซาบซึ้งเสียเหลือเกินแล้ว ภาพก็ไม่ได้สวยงามน่าตรึงตาเวลาชม แต่ ภาพเหล่านี้ตรึงใจ ในเหตุที่มาของภาพมาก มาก

อย่างน้อยพลอยโพยมอยากสื่อว่า ยังมีคนที่รักงานทุ่มเทตัวเองให้กับงานที่รับผิดชอบขนาดนี้...อันที่จริงมีภาพพระอาทิตย์ขึ้นอีก แต่ไม่งามเลยจริงๆ แต่ที่มีนัยสำคัญของภาพ ก็คือ ภาพแต่ละภาพเหล่านั้น สื่อว่า ภาพที่ถ่ายไว้ ห่างไกลกับที่พักคนถ่าย เป็นระยะทาง ร้อย ร้อยกิโลเมตร ผู้ถ่ายออกไปปฎิบัติงานตั้งแต่ ตีห้า (หมายถึงออกไปทำงานที่รับผิดชอบนั้นๆ ไปทันถ่ายภาพพระอาทิตย์ขึ้น ที่จุดหมายปลายทาง ประมาณนั้น นั่นเอง )ได้ภาพเหล่านี้ ปะปนอยู่ ใน file งาน มาน่ะค่ะ ก็แอบชื่นชมความตั้งใจความรักงานกับมีนกรผู้นี้...แม้ทุกวันนี้ จะเป็นการทำงานที่เจ้าตัวไม่รับเงินเดือนตามความรับผิดชอบ วิถีชีวิต ก็เหมือนเดิมทุกประการ






...เรื่อยเรื่อยมารอนรอน ทิพากรจะตกต่ำ
สนธยาจะใกล้ค่ำ คำนึงหน้าเจ้าตาตรู...




รอนรอนสุริยโอ้ อัสดง ตรงนาเกลือ




สุริยาลาลับกับนาเกลือ




เรื่อยเรื่อยมาเรียงเรียง





นกบินฉียงไปทั้งหมู่





ตะวันคล้อย ลอยเคลื่อน เย็นเยือนแล้ว
ฟ้าเพริศแพรว แววแสง ลดแรงกล้า

คนถ่ายภาพ ทำได้เพียงยกกล้อง เล็งไปที่ดวงตะวัน แล้วกดชัตเตอร์ จริงๆ




ขนำในทะเล : ก่อนมาถึงภาพนี้มีภาพคนกลุ่มใหญ่กำลังผูกกระฃังกันวุ่นวายรวมทั้งเจ้าของภาพ





ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น