วันอังคารที่ 31 พฤษภาคม พ.ศ. 2554

...นิทานความรักของ ดอกไม้ สายลม แสงแดด และก้อนเมฆ...




...นิทานความรักของ ดอกไม้ สายลม แสงแดด และก้อนเมฆ...


กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว เมื่อครั้งที่แสงตะวัน สายลม และก้อนเมฆเดินทางมายังโลกใหม่ ๆ ทั้งสามชวนกันท่องเที่ยวไปทุกหนแห่ง จนกระทั่งพบกับดอกไม้เล็ก ๆ ดอกหนึ่ง

แสงตะวัน สายลม และก้อนเมฆไม่เคยรู้จักชีวิตเล็ก ๆ ที่งดงามอ่อนหวานและอ่อนโยนเช่นนี้มาก่อน ทั้งสามตกหลุมรักดอกไม้น้อนในทันที และต่างก็หมายมั่นที่จะได้หัวใจของดอกไม้มาครอบครอง

แสงตะวันนำของขวัญไปให้ดอกไม้แต่เช้าตรู่

“แสงแรกจากขอบฟ้า เธอคือสิ่งแรกที่ฉันมองหาจากฟากฟ้าแสนไกล” แสงตะวันอันอบอุ่นกล่าว

ส่วนสายลมนั่นล่ะก็ไม่ยอมแพ้

“มาสิดอกไม้น้อย ฉันจะสอนเธอให้เริงระบำ โอบล้อมด้วยสายลมหอมหวาน กล่อมเธอด้วยบทเพลงดอกไม้บาน แม่ดอกไม้แสนหวาน...นี่คือของขวัญแด่เธอ”

ก้อนเมฆเฝ้าดูคู่แข่งทั้งสองอย่างหนักใจ แต่ในที่สุดคิดได้ ก้อนเมฆค่อย ๆ ลอยต่ำลง...ต่ำลง แล้วกลั่นตัวเป็นละอองน้ำเล็ก ๆ โปรยปราย

“ความรักของฉันคือสายฝนฉ่ำเย็น หวังเพียงเห็นเธอเติบโต งดงาม” ก้อนเมฆเอ่ย

ดอกไม้มองดู แสงตะวัน สายลม และก้อนเมฆด้วยสายตาอ่อนโยน หัวใจน้อย ๆ รับรู้ถึงความงดงามของความรัก แต่ทว่า...

“ขอบคุณสำหรับความรักที่พวกท่านมีให้ เป็นสิ่งดี ๆ ที่ฉันจะเก็บไว้ระลึกถึงตลอดไป หากแต่ฉันไม่สามารถรับของขวัญจากท่านได้ เพราะหัวใจของฉันนั้นเป็นของผืนดิน” ดอกไม้กล่าว “ฉันเสียใจ” ดอกไม้น้อยหลั่งน้ำตา

แสงตะวัน สายลม และก้อนเมฆ มองดูดอกไม้น้อยด้วยความรู้สึกที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

“เธอร้องไห้เพราะสงสารพวกเราอย่างนั้นหรือ” แสงตะวันรำพึง

“ฉันว่าเธอเสียใจที่ทำให้เราผิดหวังมากกว่า” สายลมกระซิบตอบ

“แต่ฉันว่า เธอช่างแสนดีกว่าใคร ๆ ที่พวกเราเคยตกหลุมรักมา” ก้อนเมฆสรุป “เราน่าจะช่วยกันทำให้ดอกไม้น้อย ๆ ที่รักของเราหายเศร้าและมีความสุขดังเดิมดีกว่า”

และแล้วแสงตะวันอันอบอุ่นก็ฉายส่อง สายลมอ่อน ๆ พัดโชย ก้อนเมฆโปรดหยาดฝนเป็นละออง

“อย่าเสียใจไปเลยดอกไม้น้อย พวกเรามีความสุขดีที่มีความรัก และจะมีความสุขมากหากได้เห็นเธอแย้มบาน” แสงตะวันกล่าว

“และนี่คือของขวัญสำหรับเธอ สำหรับความรัก ความรู้สึกดี ๆ ที่เราต่างมีให้แก่กัน” สายลมและก้อนเมฆกล่าวแก่ดอกไม้ซึ่งหยุดร้องไห้และยิ้มได้ทั้งน้ำตา

นับแต่นั้นมา...สามนักเดินทางจากฟากฟ้าก็ช่วยกันดูแลดอกไม้น้อย ๆ อันเป็นที่รักของพวกเราเสมอ และในทุกที่ซึ่งมีดอกไม้แย้มบาน...จะมีความรักอันอ่อนหวานของแสงตะวัน สายลม และก้อนเมฆโอบล้อมอยู่เป็นนิจ


ที่มา : รักษิตา

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น