ใช้กิ่งไม้ ที่มีกิ่งก้านมาปักที่เลนตามชายฝั่ง ห่างฝั่งพอประมาณ ประมาณว่า น้ำลงแห้งขอดเต็มที่แล้ว ยังมีน้ำในระดับที่กุ้งปลายังอาศัยอยู่ได้ แบบ สบาย ๆ
ไม้ที่ใช้ มีหลายชนิด แต่พี่ ๆ ผู้ชายบอกว่า กิ่งไม้ไผ่ดีที่สุด หากเปรียบเทียบซั้งที่ใช้ไม้ต่างชนิดกันปักกร่ำ กร่ำไม้ไผ่จะมีกุ้งปลามาอยู่มากที่สุด
เมื่อประมาณระยะเวลาว่าน่าจะมีกุ้งปลาเข้ามาอยู่มากแล้ว ก็เลือกเวลาที่น้ำลงมาก ๆ เมื่อจะจับกุ้งปลา ต้องเอาเฝือกล้อมรอบกร่ำหรือซั้งนี้ก่อน โดยตัวคนอบู่ในวงล้อมของเฝือกด้วยเพื่อดึงกิ่งไม้ออกจนหมด
เวลาดึงไม้ไผ่ออกจากกร่ำในเวลาล้อมจับซั้ง ก็จะลำบากกว่ากิ่งไม้อื่น เพราะกิ่งแขนงของไผ่มีม่าก และข่วนเกี่ยวคนเข้าไปดึงถอนไม้ไผ่ออก
เมื่อดึงกิ่งไม้ออกหมดแล้วจึงใฃ้สวิงช้อนจับกุ้งปลา ใส่ในเรือที่นำไปจอดรอ
ที่บ้านทำซั้งไว้สี่ซั้งเมื่อถึงกำหนดจับกุ้ง ปลาได้ ก็เว้นเวลาสองสัปดาห์ล้อมจับ ทีละซั้ง ๆ โดยหมุนเวียนกัน
และแต่ละซั้งของจริง ใหญ่กว่าในภาพตัวอย่างมาก
.jpg)
ฝูงนกจะบินกลับรังในเวลาเย็นของทุก ๆ วัน เมื่อเด็ก ๆ ร้องตะโกนว่า แถวแถว อันหมายถึงให้บินเข้าแถว ฝูงนกก็จะบินเข้ามาเรียงแถวกัน เราจะร้องตะโกนให้นกบินเข้าแถวก่อน แล้วจึงตะโกนว่า แตกแตก แตกแตก ทีหลัง เมื่อร้องตะโกนว่า แตกแตก แตกแตก อันหมายถึงการแตกออกจากแถวที่อยู่ในแถว ฝูงนกก็จะบินแยกตัวออกจากแถว เป็นกิจกรรมของเด็ก ๆ ในตอนเย็น ร้องบอกฝูงนกที่บินผ่านนอกชานบ้านเพื่อบินข้ามแม่น้ำบางปะกง
.jpg)
นกกระยางเข้าแถว หลังจากใช้วิธีสมัยเด็ก ร้องตะโกน ซ้ำ ๆ ดัง ๆ ว่า แถวแถว แถวแถว
ก็ได้ภาพดังปรากฎ
บางคนเรียกว่าเรือเพรียว
สมัยก่อนขบวนแพนั้จะมีแพที่เป็นบ้านพักของข้าราชการกรมชลประทานหลายแพ บ้านสวยงามกว่านี้ และมีเรือขุดที่อุปกรณ์ขุดเลนขุดดินนำหน้าขบวนแพ
ภาพนี้เป็นแพสำหรับงานก่อสร้าง ไม่ใช่ขบวนเรือขุดซึ่งปัจจุบันไม่มีการใช้เรือขุดเป็นขบวนแพยาว ๆ กันแล้ว
ที่เกิดจากภูมิปัญญาชาวบ้านแถบบชายน้ำทัั้งหลายแบบดั้งเดิม อุปกรณ์การทำตามที่บรรยายในบทกวี
เริ่มใฃ้ท่่อ พีวีซี เข้ามาประยุกต์
ภูมิปัญญาของชาวน้ำ ชาวนา
ภาพถ่ายจากคนละฝั่งคลอง
เฝือกที่ใช้งานจริงในการหากุ้งหาปลา จะใหญ่และยาวกว่านี้มาก ที่สำคัญคือปลายด้านล่างต้องเสี้ยมแหลมเพื่อให้ปักลงในดินของคลองได้ง่าย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น