วันศุกร์ที่ 17 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555

[บทความ ] นาฏลีลา...สกุณานิกร..จรมาเยือน

นาฏลีลา...สกุณานิกร..จรมาเยือน


อรุณไขแสง นภาแจ้งด้วยแสงสุริยา สกุณาพาโผจร



เจ้าบินร่อนจรไปทั่วคัคนางค์...พ่างพื้นอัมพร ร่อนลงเหนือวารี


ปักษาบินโบยไหวในเวหา



มีนกหลายชนิดที่รอช่วงจังหวะน้ำลงเพื่อมาล่าหาอาหาร บางชนิดก็จ้องจับกินลูกปูตัวเล็ก ๆ เช่น ลูกปูก้ามดาบ ซึ่งหากไม่มีวงจรห่วงโซ่อาหาร ประชากรปูก้ามดาบคงล้นฝั่งแม่น้ำไม่มีพื้นที่ให้ปูก้ามดาบและปูอื่น ๆ ขุดรูอยู่อาศัย จะขุดรูซ้อนกันแบบ คอนโดมิเนียมแบบมนุษย์ก็คงทำไม่ได้

เราจะพบเห็นนกนานาชนิดในช่วงเวลาน้ำลงได่้มากกว่าช่วงเวลาน้ำขึ้น โดยเฉพาะภาพการบินโฉบเฉี่ยวถลาลงจับเหยื่อ หรือบางครั้งก็บินลงมาเหยียบฝั่งเลน สอดส่ายสายตาจ้องหาเหยื่อ ยิ่งน้ำแห้งฝั่งเท่าไรที่ชายฝั่งก็ยิ่งเพิ่มสีสันแห่งการดำรงชีวิตของสรรพสิ่งมากขึ้นเท่านั้น ซึ่งหากเป็นยามน้ำขึ้นก็จะไม่ได้พบเห็นหลายชีวิตหลายความเป็นอยู่ ส่วนนกก็จะพบแต่นกในสวน หรือตามต้นไม้ใกล้บ้าน แค่บินโผไปโผมาตามกิ่งไม้ยอดไม้เท่านั้น

พลอยโพยมรักหลงใหลนกมากที่สุดในบรรดาเพื่อนสัตว์โลกทั้งหลาย แต่ไม่เคยคิดจับมาเลี้ยงซื้อมาเลี้ยงเพราะรักเขามากไม่อยากเห็นภาพนกถูกกักขัง ลูก ๆ บอกว่าแม่ชอบก็ซื้อมาเลี้ยงจะได้ดูใกล้ ๆ เพลิดเพลิน แม่คนนี้ก็บอกลูก ๆ ว่าไว้รอหนู ๆ มีเงิน เยอะ ๆ แล้ว ทำสวนนกใหญ่ ๆ กว้าง ๆ หลาย ๆ ไร่ ปลูกต้นไม้ขุดบ่อเลี้ยงปลาให้เหมือนป่าหรือสวนล้อมตาข่ายรอบสวนให้แม่สิคะ แล้วซื้อนก หานกพันธุ์ที่แม่ชอบมาปล่อยไว้ หาอาหารมาให้ไว้คอยเลี้ยง ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาไม่มีใครพูดว่าแม่ซื้อนกมาเลี้ยงสิกันอีกเลย พลอยโพยมสามารถจินตนาการเวลานกร้องเจื้อยแจ้วว่านกเขาคุยอะไรกันเป็นเรื่องเป็นราวรอบ ๆ ตัว คงติดมาจากพ่อของพลอยโพยมนั่นเอง

พ่อมักพาหลานไปป้อนข้าวที่นอกชานบ้านเก่าริมแม่น้ำบางปะกง หน้าวัดบางกรูด ชี้ชวนให้หลานกินข้าวโดยอาศัยเสียงนกที่เจื้อยแจ้วหูว่า
หนูน้อยทำอะไรจ๊ะ แล้วพ่อก็ตอบเองว่า หนูกำลังกินข้าว
กินข้าวกับอะไรเหรอจ๊ะ
กินข้าวกับแกงจืด
อร่อยไหมจ๊ะ
อร่อยจ้ะ
ถ้าหลานไม่อ้าปากรับข้าวที่ป้อน พ่อของพลอยโพยมก็จะบอกว่า ถ้าไม่กินข้าวก๋งจะเอาข้าวนี้ให้นกกินนะ นกมากินข้าวเร็ว เร็ว หลานก๋งไม่กินแล้ว มาเร็วก๋งจะป้อนข้าวให้นกกินแทน
แล้วหลาน ๆ ก็จะอ้าปากรับข้าวที่ป้อน
ยังมีคำสนทนากับหลานและนกน้อย อีก หลาย ๆ แบบ ซึ่งนกเขาก็ร้องโดยปกติอยู่แล้ว โดยเฉพาะนกกางเขน ที่ส่งเสียงร้องเป็นจังหวะ ที่ฟังคล้ายเสียงร้องคำว่า อ๋อย....อี๊ด... หรือนกกระแตแต้แว๊ด ที่ส่งเสียงหลายคำคล้ายคำว่า กระแตแต้แว๊ด หรือ นกแจ๊ด (เราเรียกว่านกอีแจ๊ด ) นกติ๊ด นกกาเหว่า นกเขา นกกะปูด...ซึ่งส่งเสียงสื่อเสียงคนละอารมณ์แห่งจินตนาการ
พลอยโพยมฟังนิทานสนทนากับนกเวลาป้อนข้าวของพ่อมาจนชิน
พลอยโพยมคิดว่าตัวเองเพ้อเจ้อเวลาเจอนกอยู่คนเดียวเสียอีก ที่ไหนได้ ในราวปี พ.ศ. 2523 ธนาคารที่พลอยโพยมทำงานอยู่จะทำการย้ายที่ทำการสาขาข้ามฟากถนนมาอยู่อีกฟาก

การย้ายที่ทำการทำให้เป็นโอกาสจัดงานพิธีการ แน่นอนว่าเป็นโอกาสของการออกเดินตลาดรณรงค์หาเงินฝากและสินเชื่อ ทางสำนักงานใหญ่จัดส่งเจ้าหน้าที่พัฒนาธุรกิจ (ชื่อหน่วยงานหาเงินฝากสินเชื่อของส่วนกลางในขณะนั้น) มาช่วยทำการตลาด
มีเจ้าหน้าที่ผู้ชายคนหนึ่งชื่อ อมร (จำนามสกุลไม่ได้แล้ว ) เหมือนชื่อจริง ตัวจริงของพลอยโพยม เขาช่างมีความคิดสร้างสรรค์กับสิ่งรอบ ๆ ตัวที่พบเห็น เวลาเจอนกเกาะเป็นคู่ ๆ ที่สายไฟฟ้าก็จินตนาการออกมาเป็นคำพูดที่สอดคล้องกับบรรยากาศรอบ ๆ ตัวในขณะนั้น เจอเจ้าทุยในท้องนา (ในบางท้องที่ที่ไปทำการตลาดกัน) เจอน้องหมา น้องแมว คุณอมรคนนั้น ก็จาระไนเรื่องราวได้ทุกครั้ง
ถึงได้รู้ตัวเองว่า เราเองไม่ได้แปลกประหลาดผิดคนอื่นสักเท่าไหร่ มีคนทำได้มากกว่าเราเสียอีก เพราะมีจินตนาการได้ทุกขณะ ตัวพลอยโพยมเอง มีเฉพาะบางสิ่งบางเรื่องเท่านั้น

แต่ภาพนกเหล่านี้ขอให้ลองจินตนาการกันเอง จินตนาการของพลอยโพยมอาจไม่บรรเจิดเท่าหลาย ๆ ท่าน















































มีบทเพลงลุกทุ่งที่มีเนื้อร้องว่า
นกกะปูดตาแดงน้ำแห้งก็ตาย ตอนเด็ก ๆ ก็สงสัยว่า เราจะได้เห็นนกกะปูดก็ตอนน้ำแห้ง เหตุใดคนแต่งเพลงจึงแต่งแบบนี้ ตอนโตขึ้นจึงเข้าใจ ที่เราเรียกกันว่า น้ำแห้ง แท้ที่จริงเขาเรียกว่าน้ำขอด น้ำแห้งก็คือไม่มีน้ำเลย ดังภาพข้างบนนี้ต่างหาก แต่ น้ำแห้ง ที่ชาวบ้านใช้กัน เป็นเพียงน้ำแห้งที่ชายฝั่งแม่น้ำบางปะกงเท่านั้น























ท่านที่สนใจจะมาดูนกริมแม่น้ำบางปะกง เกาะตามกิ่งไม้ของต้นไม้ที่ล้อมรอบรีสอร์ทนานาชนิด บ้างก็โฉบเฉี่ยวอยู่ริมชายฝั่งแม่น้ำ หรือตามหนองน้ำใกล้ ๆ กัน ยามเช้ายามเย็นก็ชมนกที่บินข้ามฝั่งแม่น้ำ จะมาทดสอบร้องตะโกน แถวแถว... แตกแตก....สื่อสารกับฝูงนกบ้างก็ได้ เชิญมาได้ที่ เรือนลำพูรีสอร์ท บ้านพักแต่ละหลังแวดล้อมด้วย ป่าจาก แสม ขลัก ( ประสัก) (พังกาหัวสุ่ม) ลำพู ตะบูน โกงกาง นกมากมายหลายพันธุ์ พากันมาเกาะกิ่งไม้ ส่งเสียงเจื้อยแจ้ว ทักทาย ต้อนรับ ขับกล่อมท่านที่มาเยือน เรือนลำพูรีสอร์ท

ภาพนกชุดนี้เป็นภาพของคุณจ้อ นั่งจ้อ เรือนลำพูรีสอร์ท (คุณไกวัล กัญจนา ) ถ่ายที่เรือนลำพูรีสอร์ท ตำบลบางกรูด ซึ่งอนุญาตให้พลอยโพยมนำภาพมาใช้ ณ ที่นี้ได้
ไม่เพียงแต่มาชมนกเท่านั้น ยังมีวิถีชีวิตของสัตว์บก สัตว์เลื้อยคลาน สัตว์น้ำ อื่น ๆ พืชพันธุ์ที่เกิดอยู่ตามระบบนิเวศวิทยาป่าชายเลน ไม้ชายทุ่ง

นิกรแปลว่า หมู่หรือพวก

ขออภัยที่จัดเรียงลำดับภาพไม่ดีนัก ซึ่งแก้ไขหลายรอบแล้ว

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น